Cisza tłumów

Ludzi nie obchodzi Twoje szczęście

Między tłumów milczeniem i głosem skłamanym

Tułam się sam, lecz czasem też z Tobą

Nie widać wyjścia

Alternatywa kłamie

Krąg zamknięty, iść do światła

Krąg otwarty, stanąć w miejscu

Ciągle narzekanie i ciągły zgrzyt świadomości

Chce być wolny, chce być wolny

Krzyczy rozdarte serce

Już nie raz ranione strzałą Amora

Bądź ze mną, tylko bądź przy mnie

Nie daj mi zatracić się w myślach, że zginę

Zginę i zgniję pod stopami tłumu

Podaj rękę i ciągnij, ciągnij

Na szczęścia polanę

Na szczęścia przestrzenie

Zapomnieć, że żyje

Zapomnieć co się dzieje…

Nadzieja

Matka głupich, lecz każdy w nią wierzy

Daje siłę na chwile, by znów uderzyć

Nie ma w niej blasku radości i szczęścia

Budzi w nas wiarę i czyni silnymi, lecz

Gdy nas zawiedzie…

Zostawi bez słowa…

Porzuci na wieki…

Chce walczyć za słowa, za miłość i pokój

Bez niej umrzemy

Nie będzie powrotu…

Czego mamy się bać?

Że nie znajdziemy odpowiedzi?

Nie dotrzemy do celu?

Zostaniemy tu sami?

Będę wierzył do końca, na ślepo, bez celu…

Dopóki nie zginę, trwać będę przy dziele

Bo to mnie tu trzyma, to pcha mnie do góry

Aż w końcu się uda

Być, widzieć i żyć

To jest mój cel, drogi przyjacielu…